Friday, February 22, 2013

The woman of yesterday

Her eyes are a sunken boat of sorrow
she floats across islands leaving life behind
The island echoes her fears
every corner filling her empty space
All seasons look the same
tear dried and beckoning autumn
Shedding life one day at a time
her only remains this wasteland of sorrow
Unearthing her way home
she looks towards the skies
as sun's happiness blinds her and
moon's mystery reveals her
She is the woman of yesterday
in her today and tomorrow
For, history is kept alive
in her wasteland of sorrow.

4 comments:

யாரோ said...

துயரில் மூழ்கிய படகென
அவள் விழிகள் ....
தீவுகளிடையே மிதக்கிறாள்...
வாழ்வை தொலைத்தவளாய்....

தீவு எதிரொலிக்கிறது....
அவளது பயங்களை......
மூலைகள் தோறும்....
அவளின் வெறுமையே நிரம்பி

எல்லா காலமும்
ஒரேபோல தோன்றும் ...
கண்ணீர் உலர்ந்த,
இலையுதிர் காலமாய்....

வாழ்வை ஒவ்வொரு
நாளாய் உதிர்க்கும்
அவளிடம் எஞ்சியிருப்பது
துயர் துயர் மட்டுமே

திரும்பி செல்ல எண்ணி
அவள் வான் நோக்குங்கால்
அவளை குருடாக்கும்
சூர்ய பிரகாசம்.....

அவளது இன்றிலும்
அவளது நாளையிலும்
அவள் நேற்றின் பெண் தான்
என வெளிப்படுத்தும்
நிலவின் மர்மம்.....

ஏனெனில் அவளது
துயர் எனும் தரிசில்
உயிர்த்திருப்பது
வரலாறு மட்டுமே...

யாரோ said...

Sorry to post in your personal blog. It was an amateur attempt to translate in tamil.Just an acknowledgement of a passer-by reader to the gifted poet.

Mindspace said...

Thank you for your time and translation into tamizh. Appreciate your efforts. Good luck with your writing.

யாரோ said...

Thanks for the kind words.I would like to know if the translation did justice to the original work.Because while doing it, i felt like there may be scope for improvement (translation) at some places.Your feedback will certainly be helpful.Have a great day.